આજે ગુજરાત દિવસના પાવન અવસર પર આપને જણાવતા આનંદ થાય છે કે ઝાઝી.કોમ હવે યુનીકોડ ફોન્ટ માં ઉપલબ્ધ છે.
જુના વેબપેજ માટે અહીં કલીલ કરો….. (હિતાથૅ ફોન્ટ હોવા જરુરી છે.)
શીતલ દેસાઈ
વડોદરા,ગુજરાત,ભારત
પ્રતિમા
- Details
- Written by શીતલ દેસાઈ
- Parent Category: પ્રત્યંચા
- Category: શીતલ દેસાઈ
આમ તો આ આરસપહાણ નું પુતળું કોનું છે, તેની પણ વકિલોને ખબર ન હતી .જૂના સમય નાં રજવાડી મકાન માં કોર્ટ બેસતી અને તેનાં મુખ્ય હોલની વચ્ચે આ કોઈ સ્ત્રીનું પુતળું હતું. તેનાં પર ઝાળા હતા જે કદાચ આવતી દિવાળી પર સાફ થવાની શક્યતા હતી. કોઈ વકીલ ક્યાંકથી વાત લાવ્યો કે આ પુતળું જેનું હતું તેનાં વારસદારો એને પાછુ લઇ જવા આવવાનાં છે. ચાર –પાંચ સીનીયર વકીલ ની મંડળી સ્થળ-પરીક્ષણ માટે ગઈ. અરે ! આ તો કોઈ દેવી છે કે શું ?નીચે તકતી હતી : મહારાણી લક્ષ્મીદેવી.
Read more: પ્રતિમા Add new comment
મને શું થવું ગમે?
- Details
- Written by શીતલ દેસાઈ
- Parent Category: પ્રત્યંચા
- Category: શીતલ દેસાઈ
User Rating: 3 / 5
ચોથા ધોરણના મારા વર્ગશિક્ષિકા મને બહુ જ ગમતા.કેમકે એ ક્લાસરૂમ ના બારણા પાસે ઉભારહી બીજા બેન સાથે વાતો ન હતા કરતાં.અને પાછા સરસ વાર્તા કરી એવા હસાવે ...એવા હસાવે કે અમે રડ્યા વિના સ્કૂલે જવા તૈયાર થઇ જતાં.તેમણે ક્લાસમાં એક દિવસ પ્રશ્ન કર્યો: ‘તમે મોટા થઇ શું બનશો?’અને વારાફરતી બધાને ઉભા કરી જવાબ માંગવા માંડ્યા.કોઈ કહે ડોક્ટર તો કોઈ કહે એન્જિનીએર,કોઈ વળી કાળા કોટ થી અંજાયેલું-તેણે વકીલ થવું હતું.કોઈને મામાની જેમ ઓફિસર બનવું હતું,તો કોઈ વળી આકાશને આંગળી ચીંધી કહે, ‘વિમાન ઉડાડીશ.’મને તો એમ હતું કે હું પોલીસ બેન્ડ નો બેન્ડ માસ્ટર બનીશ.ચકચકાટ યુનિફોર્મ, અર્ધી ચડ્ડી,ઇન કરેલું શર્ટ,લાંબુ દઈને એક હાથમાં વાજું,બીજા હાથમાં સોટી જેવો સળીયો –એક ઈશારે આખું બેન્ડ નાચે,સોરી વાગે.વટ છે ને! અને તેમાં મેળ ન પડે તો પછી લાંબા પટ્ટાની ચામડાની બેગવાળો કંડકટર.તેનાં ચમકતા બીલ્લાનું તેજ મોઢાં પર પડતું હોય.સૌથી સારી વાત એ કે બસમાં ગમે તેટલી ભીડ હોય કંડકટરની જગ્યા હોય જ.(જોકે ભીડમાં એ જગ્યા પર તેને કેટલું બેસવા મળે છે એવો વિચાર ત્યારે ન હતો આવ્યો.ઉબડખાબડ રસ્તા પર ઠુમકા લેતી બસમાં બે પગ પહોળાં રાખી,બેલેન્સ રાખી ટીકીટનું બોક્સસાચવતો જાય,પાછો બધાને જુદાજુદા ભાવની ટીકીટ આપતો જાય,પૈસાની ને ખાસ તો પરચુરણની લેવડ-દેવડ કરે-બધું જ કરે,જરાયે ગબડી પડ્યા વિના.અદભૂત! અર્જુનને જેમ માત્ર પક્ષીની આંખ જ દેખાતી હતી,તેમ તેને માત્ર પેસેન્જરની ટીકીટ જ દેખાય.ગરમી-ગીરદી-ગોકીરો બધું જ થતું હોય પણ આ મસ્ત્યવેધીની નજર મુસાફર પર જ હોય.ભલે ને ગમે તે સ્ટેશન થી ચડો કે ગમે તે સીટ પર બેસો.તો નક્કી-હું આ બેમાંથી એક બનું.પણ આ ડોક્ટર-એન્જિનીએર,વકીલ ની હારમાં મારું શું થશે?અખો ક્લાસ હસશે તો?એમ વિચારમાં જ હતો કે મારો નંબર આવી ગયો.ગભરાટથી ગાત્રો ઢીલાં પડવા લાગ્યા.બીક છુપાવવા મેં અવાજ મોટો કરી કહ્યું: ‘કૈક કરી બતાવીશ.’
બંધન
- Details
- Written by શીતલ દેસાઈ
- Parent Category: પ્રત્યંચા
- Category: શીતલ દેસાઈ
‘અરે એય, ભીખી, આ પવાલાને ખાળે મૂકજે ’.
દાદીમાએ ઈસ્માઈલ મિયાયાએ હજી ઘર બહાર પગ ન હતો મુક્યો, ત્યાં જબૂમ પાડી. ઈસ્માઈલ તેમના ડોક્ટર દિકરા નવનીતનો જુનો પેશન્ટ હતો. ડોકટરસાહેબની દવાથી જ તેને જીવન મળ્યું હતું તેમ તે માનતો હતો. અને વાત તો સાવ સાચી હતી. એક એક્સિડેન્ટમાં તેને પગે ભારે ઇજાઓ પહોંચી હતી. તાત્કાલિક નજીક માં નજીક હોસ્પિટલ નવનીતની હતી,તેમાં દાખલ કરવામાં આવ્યો. પગ કાયમ માટે જાય એવી પરિસ્થિતિ હતી.ડોક્ટરની કુશળતાથી જટિલ ઓપરેશન સફળ થયું.જોકે પગમાં સળીઓ હતો તેથી અસહ્ય વેદના થતી.દિવસો નહિ પણ મહિનાઓની પથારી પછી તે બેઠો થયો. મંદ ખોડંગાતા પગે ચાલતો થયો ત્યારે અલ્લા તાલાની સાથે જ ડોક્ટર નો શુકર માનવા લાગ્યો. તે દિવસથી આ નેક ઇન્સાન ડોક્ટર ને અવારનવાર સલામ ભરવા આવતો. ઘરોબો એવો કેળવાઇ ગયો કે નવનીતને મળીને પછી દાદીમાં સાથે ગપાટા મારતો. તે દાદીમાને પયગંબરની અને તાજીયાની વાતો કરતો અને દાદીમાં પાસેથી કૃષ્ણની બંસીના સૂર સાંભળતો. આખું ઘર જાણતું કે ઈસ્માઈલ સાથે લાખ લાખની ઠોકતાં દાદીને તેનાં જતાં તરત જ તેણે પાણી પીધેલ ગ્લાસ ઘસવા જ જાય તેની અધીરાઈ આવી જતી.જોકે આમ તો ઘરમાં અમુક પ્યાલા,રકાબી અલગ રહેતાં જ અને તે વાત સર્વે સારી પેઠે જાણતા હતા.
સુરેશ નામનો છોકરો
- Details
- Written by શીતલદેસાઈ
- Parent Category: પ્રત્યંચા
- Category: શીતલ દેસાઈ
સુરેશ શાહ ....
પ્યુને બૂમ પાડી અને સુરેશ સાવધ થઇ ગયો.આત્મવિશ્વાસ જૂટાવતો તે ઓફિસ તરફ ચાલ્યો.શર્ટ પેન્ટને હાથ ફેરવી વ્યવસ્થિત કર્યા.ગમે તેમ તોયે આ ઇન્ટરવ્યૂ મહત્વની વાત હતી.
‘મે આઇ કમ ઇન?’તેણે બારણામાં રહી પૂછ્યું.
બધા સર વાતોમાં હતા અને હસી રહ્યાં હતા.સુરેશને તેમનું ધ્યાન પોતા તરફ દોરવાનો કોઈ રસ્તો દેખાયો નહિ.સદભાગ્યે એક સદગૃહસ્થનું ધ્યાન પડ્યું.
‘અંદર આવ’ ત્યાં શું ઝાડની જેમ ઉભો છે?’ તે પોતે આપેલી ઉપમા પર હસ્યાં.
‘જી સર’ તે અંદર આવી ઉભો રહ્યો.
સાહેબનું હસવાનું પતે અને તેને બેસવાનું કહે તેની રાહ જોતો રહ્યો.
‘પાછો ઝાડ જેમ ઉભો રહ્યો.બેસો.’ કદાચ તેમને ઝાડ શબ્દ પ્રિય હતો.
‘થેંક યુ,સર’
નામ?
સુરેશ શાહ
મારી કથા
- Details
- Written by શીતલ દેસાઈ
- Parent Category: પ્રત્યંચા
- Category: શીતલ દેસાઈ
પ્રખ્યાત લેખક જ્યોતીન્દ્ર દવે અને મારામાં કેટલીક સમાનતા છે. એક તો એ કે હું પણ તેમના જેમ હાસ્યલેખક છુ.(અલબત્ત વાચકો આ સ્વીકારે છે કે કેમ તે ખબર નથી.)અને બીજું હું પણ તેમના જેમ દુબલીપાતલી છું.(મજાલ છે કોઈની કે આ સમાનતાનો અસ્વીકાર કરે?) કહેવાય છે કે એક વાર જ્યોતિન્દ્રભાઈને ત્યાં કોઈ મહેમાન આવ્યા.તેમણે ઉઠીને કોટ પહેરવા માંડ્યો.મહેમાને પૂછ્યું: ‘ક્યાંય બહાર જાવ છો?’ ત્યારે જ્યોતીન્દ્રભાઈએ જવાબ આપ્યો: ‘ના ,આ તો હું દેખાઉં ને એટલે કોટ પહેર્યો.’
મારે પણ એમ જ .લોકો કહેતા હોય છે કે તમને ભાતભાતની કોટન સ્ટાર્ચવાળી સાડી પહેરવાનો બહુ શોખ લાગે છે?’....પણ મારે આવો શોખ રાખવો જ પડે,તો જ દેખાઉં ને? બાકી તો કપડા પહેર્યા હોય કે હેંગર પર લટકાવ્યા હોય-કંઈ ફેર ના પડે.બહુ ધ્યાનથી જુઓ અને હેંગર હલતુંચાલતું લાગે તો સમજવું કે હું હઈશ.
