આજે ગુજરાત દિવસના પાવન અવસર પર આપને જણાવતા આનંદ થાય છે કે ઝાઝી.કોમ હવે યુનીકોડ ફોન્ટ માં ઉપલબ્ધ છે.
જુના વેબપેજ માટે અહીં કલીલ કરો….. (હિતાથૅ ફોન્ટ હોવા જરુરી છે.)
ઊસ્તાદ અને સિધ્ધ હસ્ત ગઝલકારોને તકતીની જરૂરત પડતી નથી.છંદો અને લય તેમના દિલ,દિમાગના ખાનામાં સંગીતના રેલાની જેમ વહેતા હોય છે. એટલેજ ઘણા અરબી,ફારસી અને ઉર્દૂ કવિઓ શિઘ્ર કવિતા કરતા.અને એની તકતી લઈને માપવા બેસો તો વજનની થોડી ક્ષમ્ય ક્ષતિઓ નજરે પડતી.અથવા આખી રચના સંપૂર્ણ બહેરમાં હોય.એટલે ગઝલમાં પ્રવાહીતા અને ગેયતા છંદ વિના સંભવી શકતી નથી.માત્રા મેળની સહુલત,રદીફ ,કાફિયાની સમતોલ વિભાવના ગઝલને ગઝલમય બનાવે છે.
આપણે મેટ્રીક(10મું કે બારમું) સુધી કે કૉલેજકાળ દરમિયાન ગુજરાતીનાં છંદો ભણીયે છીએ.પરંતુ કોઇ પણ કવિ કંઇ પણ લખીને એને મંદાક્રાંતા,નારચ,દોધક,ઈન્દ્રવજા,મદિરા કે સારંગી છંદ કહેતું નથી.અને એ અક્ષર મેળ છંદ હોય બે લઘુ અક્ષરોનો એક ગુરૂ કરતું નથી.ગમે તે લખી એના પર સૉનેટનું લેબલ ચઢાવતું નથી.તો ગઝલ સાથે આછોકર રમત શા માટે ?
અને હદ એ વાતની છે કે આખો ને આખો સંગ્રહ પ્રસિધ્ધ થઇ જાય અને એમને બહર(છંદ) તો શું મત્લા અને મકતાની સૂઝ હોતી નથી.
મૌન રડે છે અને માણસ તરફડે છે.
ચિત્કારની આગ પર ખિચડી ચડે છે.
વિસ્ફોટ થૈ ને વિખેરાય ગયા શમણા.
દાનવતાનો દૈત્ય માનવતા કચડે છે.
મૌન પણ તૂટ્યા કરે કારણ વગર
શબ્દ પણ ઝર્યા કરે કારણ વગર.
કંટ્કોનું એક વન દિલમાં ઉગ્યું
આમ તું હસ્યા કરે કારણ વગર.
રાત કાળી લાકડી લઈને ફરે
શ્વાન પણ ભસ્યા કરે કારણ વગર
માણસાઈને શું ધરમ હોય?
આ ગંગાને કંઈ કરમ હોય?
મુંગો બની ઉભો મારો પ્રભુ
પથ્થરને કંઈ શરમ હોય?
બજતી હૈ બેજુબાં ક્યા વો શહેનાઈ હૈ,
અપની માયુશીયોં મેં બુઝી મેરી તન્હાઈ હૈ,
ચલના હૈ તેરે સાથ પર તેરી રુસવાઈ હૈ,
અબ દે દે ગવાહી યે કૈસી તેરી ખુદાઈ હૈ,
મેરી દુલ્હન કોઈ શિકાયત નહીં લાઈ હૈ,
શરમાકે કહેગી યે તો પ્યારકી ગહરાઈ હૈ,
મોત ઔર જીન્દગી કે બીચ યાદોંકી પરછાઈ હૈ,
ઇસમેં કિસ પ્રોફેસર કી પઢાઈ હૈ?
શિકાગો, યુએસએ
-
સ્વામી વિવેકાનંદ સ્વામીZazi.com © 2009 . All right reserved | Feed Entries |