ચાલ્યો ગયો એ બાગથી કો ફૂલ પણ સુંઘ્યા વગર.
છોડી ગયો એ મયકદા મય ને જરા પીધા વગર
સાકી સુરાલયનો અદબ લેજે જરાતું જાળવી.
કોઈ શરાબી જાયના આ દ્વાર થી ઝૂમ્યા વગર.
એનો છતાં વિશ્વાસ હું કરતો રહું છું રાત દિન,
ભીની સમયની રેત એ સરકી જશે કહ્યા વગર.
એતો ભિખારી અવનવો નિશ્ચિત સમયે આવશે,
જાશે નહીં એ દ્વારથી આ પ્રાણને લીધા વગર.
કરવી નથી ફરિયાદ તારા દેણની આજે ‘વાફા’
કોઈ ખુશી દેતો નથી થોડાં દરદ દીધા વગર.
બ્રામ્પટન , ઓન્ટારીઓ, કેનડા