' હવે બહુ લાંબુ નહિ ખેંચે ....!' મિહિર મનોમન બબડ્યો . છેલ્લા એક કલાકમાં  તે છ- સાત વાર પૂછપરછની બારીએ જઈ આવ્યો હતો. દરેક વખતે એક જ જવાબ મળતો : ' બસ આગળથી આવશે તો જશે .'ત્યાં જ એક બસ આવી પણ તે અન્ય રૂટની હતી. તેણે બસની ઉપર લગાવેલા પટ્ટાનું લખાણ વાંચ્યું : ' હાથ ઉંચો કરો , બસમાં બેસો. 'તેણે સંદર્ભ જોડ્યો : ' નીચે ઉતરો , ધક્કો મારો , બસમાં બેસો. '

મિહિરે પ્લેટફોર્મ પર નજર ફેરવી .ચારે તરફ કાગળના ડૂચાં,પોલીથીનની કોથળીઓ  અને ખાદ્ય પદાર્થો વેરાયેલાં પડ્યાં હતાં. બેસવાલાયક જગ્યા તેને ક્યાંય દેખાઈ નહિ .તે બસ સ્ટેન્ડની બહાર આવ્યો . રોડની સામેની બાજુએ વડનું ઘેઘૂર વૃક્ષ હતું . તે ત્યાં જઈને ઉભો રહ્યો. બસ સ્ટેન્ડ કરતાં અહી તેને સારું લાગ્યું.

એવામાં , એક કાળા રંગની કાર તેનાથી થોડે દૂર પાનના ગલ્લા પાસે આવીને થોભી . કારનો દરવાજો ખુલ્યો ને વીસેક વર્ષની  એક યુવતી કારમાંથી નીચે ઉતરી. ડ્રાઈવર સીટ પર બેઠેલા આધેડ પુરૂષે હાથ હલાવ્યો. યુવતીએ મોહક સ્મિત સાથે પ્રત્યુત્તર વાળ્યો, કાર ચાલી ગઈ.

મિહિરે યુવતીના ચહેરા પર અછડતી નજર ફેંકી. આછા ગુલાબી રંગનું ટોપ , બ્લેક જીન્સ , બ્લેક ગોગલ્સ અને હાથમાં આધુનિકતાના પ્રતિક સમો મોંઘોદાટ મોબાઈલ હેન્ડસેટ . યુવતીએ ચહેરા પરથી ગોગલ્સ હટાવી , ટોપમાં ભરાવ્યા . મિહિરને યુવતીનો ચહેરો પરિચિત લાગ્યો. તેણે યુવતીના ચહેરા પરની રેખાઓ ઉકેલવા પ્રયત્ન કર્યો. યુવતી એ હેન્ડબેગમાંથી  નાનકડો અરીસો કાઢ્યો ને વાળ ઠીકઠાક કરવા લાગી.