આજે ગુજરાત દિવસના પાવન અવસર પર આપને જણાવતા આનંદ થાય છે કે ઝાઝી.કોમ હવે યુનીકોડ ફોન્ટ માં ઉપલબ્ધ છે.
જુના વેબપેજ માટે અહીં કલીલ કરો….. (હિતાથૅ ફોન્ટ હોવા જરુરી છે.)
બેવીલે,ન્યુ જસીં, અમેરીકા
અત્યારે બહાર ઘણાં દિવસ પછી હુંફાળો તડકો નીકળ્યો છે. અત્યારે સમય આમાં તો વાંચવાનો છે પણ આટલો સરસ તડકો વસંતની છડી પુકારતો આવ્યો હોય એટલાં વિચાર માત્રે જ મગજમાં લખવાની સગવડ કરી આપી. આમ તો મારું મગજ મને પણ આટલું જલ્દી સહકાર નથી આપતું, પણ કદ્દાચ મેં એને વિન્ડ-ચાઈમર સાંભળતા સાંભળતા ચા પીવડાવીને લાંચ આપી. મારાં મગજમાં તડકાએ શબ્દોનો એવો મેળો ગોઠવી આપ્યો કે લખવું જ પડે તેવું થઇ ગયું. એટલે પછી તને ઓશીકાની જેમ મારી પાછળ બરાબર ગોઠવ્યો અને તારા ખોળામાં મેં ગોઠવાઈને કોમ્પ્યુટર હાથમાં લખવા લીધું.
આહ! મૌન રહી આમ આંખેથી ગુસ્સે ના થા, મોડેથી ચા પીવા બદલ, અડધી રાત્રે આમ પણ તું ક્યાં સમય
આપે છે? મારાં શબ્દો જ તો મારાં હર હમેશાના સાથીદારો છે. કોઈ દિવસ એવો વિચાર જ નહતો આવ્યો કે હું લખતી હોવ તેવું જ તું વાંચે પણ કદાચ કોઈ દિવસ એવો પણ આવશે. પ્રિયે, તે દિવસે આપણે મિજબાની કરીશું પહેલાં શબ્દોની અને પછી સારી વાનગીઓની.
આજે સવારથી મને બહુ જ ગમે તેવો ઝીણો ઝરમરિયો વરસાદ વરસે છે. હંમેશા એવા વરસાદમાં ચાલવા જવાનો મોહ રહ્યો છે. ખાસ કરીને પ્રિય વ્યક્તિઓની સાથે.
પણ આજનો વરસાદ જોઇને થયું કે સ્નો પડે તો કેવી મજાં પડે? અમસ્તો’તો સ્નો જરાયે નથી ગમતો. આજે પહેલી વાર થયું કે સ્નો પડતો હોય ને તારાં જેવાં મિત્ર જોડે એમાં ચાલવા જવાનું હોય તો કેવી મજાં આવે? હું મનની બારીએથી બંધ આંખે બહારનાં રસ્તા પર કુદી પડી, એ ચાલતાં રસ્તા સાથે મારાં કદમ મેળવવા લાગી. રસ્તો અને હું તદ્દન એકરૂપ થઇ ગયાં. રસ્તાએ મારું મન પારખી લઈ મને એક કેડીએ લઇ આવ્યો. અત્યારે આ કેડી પર ફક્ત પાનાખરની ચાડી ફૂંકતા સૂકાં રંગબેરંગી પાંદડાઓનો ઢગલો જ છે: ત્રાંબાવરણા ઓક, સોનેરી મેપલ, લાલ હિંગળોકીયાં બ્લેક ગમ, રાતા-કેસરીયાં સ્વીટ ગમ, અને બીજાં કેટલાંય.
આજે બ્હાર સળગતો વરસાદ હતો, એમાં હું ભીંજાવા નિકળી પડી. મજાની વાત તો એ હતી કે હું એકલી જ હતી. ત્યારે મેં અનુભવેલી તારી ખોટ સાલી. ઝાડ પાન પણ મારી જેમ જ એકલાં ઉભા ઉભા ભીંજાઈ રહ્યાં હતા અને કોઈકના આવવાના માર્ગ પર ઉંચા થઈ થઈને એમની આંખો બિછાવી રહ્યા હતા. ત્યારે વિચાર આવ્યો કે હુ તો તને યાદ કરી રહી છું, તેઓ કોને યાદ કરતાં હશે? સાથી વગર કેવી રીતે જીવતાં હશે? પણ પછી વિચાર આવ્યો કે એમની સાથે તો પવનની મધુર લહેરખીઓ, પંખીનાં મીઠાં ટહુકાં અને આકાશના સપ્તરંગો છે. એ ઝાડ-પાન એટલાં માટે જ ઉંચા થઈ રહયાં હતાં કે એ એમની મંઝીલે પ્હોંચી શકે.
આજની સાંજ તમે સહુએ "ગુર્જર જુથ"ને ફાળવી તે માટે હાર્દિક આભાર. તો તમ સહુ વિદ્વાનોને પ્રશ્નતો થતો જ હશે કે આ ગુર્જર જુથ છે શું? તો આ ગુર્જર જુથ છે આપણાં ગુજરાતી સાહિત્ય જોડે ફરી મેળાપનું સ્થળ. બાળપણનાં જોડકણાં, જુવાનીનાં રંગીન સ્વપ્નાઓ જેવી કવિતાં-વાર્તાઓ, હાસ્ય અને ઉંમર સાથે વધતાં તત્વજ્ઞાનને નવેસરથી અને એકબીજાં સાથે જીવવાનું માણવાનું સમજવાનું સ્થળ. જ્યાં પુસ્તક પરિચય, થોડિક કાવ્યધારાની વાંછટો, ગીતોની રમઝટ અને વચ્ચે વચ્ચે હાસ્યનો ફુવારો, જેથી અને જેમાં સહુને આનંદ થાય. આપણને સહુને સફળ વ્યક્તિ થવું છે, પણ તમે કોઈ પણ સફળ વ્યક્તિની આદતો જોશો તો ખ્યાલ આવશે કે એ સહુ વ્યક્તિઓનાં જીવનમાં પુસ્તકોએ એક અનેરો અને ખુબ જ મહત્વનો ભાગ ભજ્વ્યો હશે. ઘણાંને થશે કે અમને સાહિત્યમાં જરાયે રસ નથી, પણ એ સાચું નથી કારણકે આપણે સહુ ક્યારેક ને ક્યારેક કંઈક તો વાંચતા હોઈએ જ છીએ, દાખલાં તરીકે એક ડોક્ટર મેડિકલ જર્નલ્સ વાંચતો હોય કે એક વેપારી-ઉધ્યોગપતી ફોરચ્યુન મેગેઝિન કે પછી કોઈ ભાગવદ્ વાંચતુ હોય. આ બધાં જ એક રીતે સાહિત્યનો ભાગ જ છે.
-
કવિ નાનાલાલZazi.com © 2009 . All right reserved | Feed Entries |