ફલેટના ચેરમેન ઉપર દબાણ લાવીને હિસાબ માંગી લીધા પછી જયસુખ એની રાબેતા મુજબની લાઇફ સ્ટાઇલમા સેટ થઇગયો હતો. થોડો ઘણો ફેમશ પણ થઇ ગયો હતો. કેટલીક મહીલાઓ કે જેમને કોઇ કામકાજ નહતુ અને ટાઇમપાસ માટે લોકો ના ચોકઠા ગોઠવવાનો સાઇડ બીઝનેસ કરતા હોય તેવા બૈરા માણસો ના લીસ્ટમા જયસુખ પ્રથમ નંબરે હતો.

નફફટના મમ્મી એટલેકે કનુભાઇના ઘરવાળા રાબેતા મુજબ પોતાનુ કામ પરવારીને બાલ્કનીમા બહાર આવ્યા. ત્યાં તેમની સામે ના ઉપલા માળવાળા મંજુબેન પણ બહાર ઉભા ઉભા કે કાગડા વાસીખા ને મારા સસરાને પહોંચતુ કર કરતા ઉભા હતા.

કેમ છો મંજુ બહેન?

મજામા?

શુ કરો છો?

કાગડાને દુધમા બોળેલી પુરુ નાખુ છુ.

આજનો જો દિવસ ગણીયે તો લગભગ પાંચ દિવસથી જયસુખ કનુભાઇના ઘરે આવ્યો નહતો. કનુભાઇ ને એ આખી વાત જરા વિચિત્ર અને અકુદરતી લાગી. કેમકે જયસુખ એક એવુ પ્રાણી હતું કે જે પોતાના સુખ અને દુખ બંન્ને વહેંચીને જીવતું હતું. આમતો એનું અસ્તિત્વ એક સામાન્ય જંતુ જેવું , એટલેકે મારા જેવું હતું. ફરક માત્ર એટલોજ હતો કે મારી સાથે મારા બાળ અને માદા જંતુ છે જયારે એ મુકત જીવ છે. મારા મનના સમાધાન અને કંઇક અંશે જયસુખની ચિંતાને કારણે હું નીચે જયસુખને એના ઘરે મળવા ગયો.

શું આફત આવી છે, કોઇ ને કહેવાય નહી ને મારાથી સહેવાય નહી.

મોટો નિસાસો નાખી ને જયસુખ કનુભાઇ એ લાવેલા નવા નકકોર સોફા પર, અંતરીક્ષ માં રખડતા લોખંડના ઢેફાની માફક પડયો. તે એવો પડયો કે નવા નકકોર સોફાની સ્પ્રીંગો ની ચિસો છેક રસોડામા કામ કરતા નફફટના મમ્મી સુધી પહોંચી ગઇ....અને રસોડામાથી અવાજ આવ્યો...

નફફટ નવા સોફા પર ધીમેથી બેસ......

ઓ......આ....ના...ના... ભાભી એતો હું છું .............જયસુખ...અને બીજી પળે જયસુખ છાપુ વાંચવા માં ખોવાઇ ગયો.

અરે ભગવાન તમે જયસુખ ભાઇ જરા તો સમજો?

વાત નો દોર સંભાળતા કનુભાઇ અંદરના રુમમાંથી બહાર આવી ને જયસુખ ને કિધુ , તારા ભાભી તને કંઇ કહે છે, તેં સાંભળયું??

હેં કનુભાઇ શું??

કંઇ નહીં.