ટ્રિંગ ટ્રિંગ.... ટ્રિંગ ટ્રિંગ .......

અડધીરાતે જયસુખનો ફોન જાગ્યો. જયસુખ ડબલ બેડનાં પલંગમાં એક્લો આળોટતો હતો....ફોન ની રિંગ વાગતાજ એ કુદીને મોટેથી બોલ્યો....હલો....હલો કોણ બોલો છો.

ગાંધીજી....ફોન માંથી અવાજ આવ્યો.

ગાંધીજી..? બાપુ...મહાત્મા ગાંધીજી

હા.

ઓ બાપુ બોલો બોલો....પણ યાર તમારે ફોન કરવો પડ્યો..? સોરી એટલે કે માફ કરજો, યાર નહિં મુરબ્બી તમારે ફોન કેમ કરવો પડ્યો?

હા, બકુલ (ત્રિપાઠી) ને ખાંસી અને શરદી થઈ છે.

હલો....હલો....

હા હલો...બોલો...કોણ બોલે છે?

હલો સ્વગૅ?

હા સ્વગૅ! તમને કોનું કામ છે?

હલો જયસુખ બોલુ છુ, બકુલનભાઈને આપોને.

જયસુખભાઈ બકુલ જ બોલુ, બોલો કેમ ફોન કરવો પડ્યો?

હા બકુલભાઈ , નહેરુચાચા અને રાજીવ ગાંધી સાથે વાત કરવી છે?

જયસુખભાઈ તમે તો કોંગ્રેસ ના માણસ લાગો છો!?

સવાર ના લગભગ આઠ વાગ્યા હશે. રાબેતા મુજબ જયસુખ રવિવારના એના નિયમ મુજબ કનુભાઇના આગળના રુમમાં પૂતીૅ વાંચવા બેસી ગયો હતો. કનુભાઇ હજુ બાથરુમમાં હતા, એમના પત્ની રસોડમાં મગની દાળ ચઢાવતા હતા તો કનુભાઇનો એકનો એક નફફટ હજુ પાછલા રુમની લોબીમાં સૂતો હતો.

જયસુખ હજી બીજા પાના પર હતો ત્યારે કનુભાઇના ફોનની ઘંટડી રણકી ઉઠી....કોઇ માણસને એક જોરદાર મુકકો બરડામાં ઠોકી દઇએ ને પછી કળ વળે ત્યાં સુધી એ આપણને ઘુરકયા કરે એ રીતે જયસુખ કનુભાઇના ફોન સામે જોઇ રહયો હતો....સુતેલા નફફટે....નાહતા કનુભાઇ એ....અને દાળ વઢાવતા કનુભાઇના પત્નીએ ફોનની રીંગ સાંભળી.....ત્રણે જણ્યા બોલ્યા ક રીંગ વાગે છે.....કનુભાઇ ફોન ઉપાડે તો સારુ....

સાત રીંગ વાગ્યા પછી ફોન બંધ થઇ ગયો.

બપોર ની ચા પી ને હું કનુભાઇ નફફટ નો બાપ ગુજરાતી છાપુ બીજી વાર વાંચી રહયો હતો. ભારત કાનપુરની મેચ હારી ગયા

બાદ બીજે દિવસે મને ટીવી જોવાની કોણ જાણે કેમ પણ કોઇ ઇચ્છા નહતી થતી. હારી કેમના ગયા એ મને ખબર ના પડી.

ગાંગુલી ટીમમાં નહતો તો પણ હારી ગયા? આપણું શું થશે?

મારા રડમસ ચહેરાને જોઇ ને નફફટની માએ મને પુછયું...

કહુ છું, આપણું શું થશે?

કંઇ થવાનુ નથી, દિલ્હીમાં છેલ્લી મેચ છે , બસ પતી જાય તો શાંતી.

અરે હું ક્રિકેટની કયાં વાત કરુ છું?